Outro Picaversos máxico o de onte. Mágoa que non nos foi posible gravar aos convidados, e non temos ningún recordo audiovisual da sesión dos FERID@S… Se cadra hai cousas que teñen que ser así: só para quen tivo a sorte destar nun lugar, nese momento. A noite única dun martes de outubro onde unhas sesenta persoas nos asomábamos á alma revelada de Eva, seguíamos os pasos apurados de Estevo e nos conmovíamos coa voz de Mónica.
As mans de Eva enléanse na súa propia voz e núa, esencial, recita poemas do seu último libro, A frecha azul do teixo, un poema inédito que dedicou a Margarita Ledo, un poema de Lois Pereiro e outro de Luisa Villalta. Nosoutros: respirala en absoluto asombramento, deixarse ir canda a ela.
Estevo: a súa música en construción para desbagullar textos de Marcos Lorenzo, Carlos Oroza, Celso Fernández Sanmartín, Fernando Arrabal, Luisa Castro e J. Carlos Valle “Karlotti”. E logo os seus propios lugares de area silvestre en lingua de licor café: estrelecidos animais vai ceibando que veñen a refuxiarse aos nosos petos.
E Mónica deitándonos a flor de pel o L’amento de Arianna (Monteverdi), o L’amento della ninfa (Monteverdi), If love’s a sweet passion (Purcell), Music for a While (Puecell) e a Voz soa (Mónica de Nut). Vibran os vasos, as cervexas, sentimos moverse lenemente as pedras milenarias sobre as que estamos sendo e de súpeto hai moitísima luz.
Aquí vos deixamos a folla volandeira que repartimos na sesión de onte:
Aquí a música picada: 96 tears (Question Mark and the Misterian), Magic Doors (Portishead), Hurt (versión de NIN de Johny Cash), Ashes do ashes (D. Bowie), My body is a cage (Arcade Fire).
Foi de novo un luxo e un pracer.
