Manuel Darriba da man de Leopoldo María Panero, as bágoas na camisa da primeira comuñón, Mark Strand, Raymond Carver, quen me engana na noite, a risa como chuvia fina na branda noite, arden as mentes, farolas prendidas, a chuvia, o esquecemento que se fixo grande, a cabeza no forno, as cousas inertes, o cemiterio de San Cosme de Barreiros, a solemnidade no cantar dos rezos, o tanatorio e aqueles beizos pintados, a chuvia, os faros dos coches.
Clara Gayo e os señores da noite, os señores do lixo, que veñen sempre á mesma hora cabo do colector verde. O diálogo entre o señor do lixo e ela, que se tira ao colector porque é unha muller independente. O camión tamén fala. Noctifobia é a fobia á noite. Un soño con cordas. Andrea Nunes. Leopoldo María Panero, tamén, os tolos de Mondragón.
Pois eu esta noite saín. Si… Saín. Con alguén. Paseino quenindiola. Hostia, que ben. Saír con alguén é como botar por fóra e eu onte rebordei. Vaia peido. Quenindiós. Que guai. Había un plan clarísimo diante de min, despregado. Empezamos por relaxarnos e tomar unha copa para temperar a batalla, porque é o que se fai. Non hai présa, nen prosa, temos toda a noite, a noite por diante, e podemos ir de sitio en sitio. Porque nos toca. Hai que tomar as copas que faga falta como mínimo, temos a noite por diante e hai plan. Esta noite follo. Imos tomar outra copa, hostia, que non se diga, para que nos dea a risa e lle botemos morro. (…) Se fai frío ou chove, comentámolo, se fomos ao cine hai pouco, comentámolo, se hai obras na rúa, comentámolo. (…) Hoxe follo. Hoxe corro. Dicímonos cousas que non entendemos porque a música está moi alta pero é igual, a cousa é estar aí, ao rollo, ao follo, ao corro. (…) Contra as seis atrévome e achégome dunha maneira incisiva e suxestiva, pero en realidade dou un traspés e voo polo aire (voo raso) e coa viaxe encólleseme o estómago e vomítoche enriba.
Clara Gayo, texto de Agorafobia. Parálise sobre o medo, 2011
picaversos 